In een flits fietste ik erlangs – hé wacht, zag ik dat nou goed? Toen ik even later opnieuw het reclamebord tegenkwam, fronste ik mijn wenkbrauwen. ‘Optimel Puur – de enige drinkyoghurt zonder zoetstoffen en toegevoegde suiker’. Tja.
Het is eigenlijk ontzettend grappig. Een aantal jaar geleden kwam zuivelmagnaat Campina met het merk ‘Optimel’. Dat is zuivel voor mensen (lees: vrouwen) die zichzelf te dik vinden en daarom liever zo weinig mogelijk calorieën binnen krijgen, terwijl ze toch, ik citeer, “blijven genieten van het leven”. Dezelfde hoeveelheid ‘drinkyoghurt’ die deze vrouwen voorheen dronken heeft met Optimel nog maar de helft van de voedingswaarde. Hoe dat kan? Campina haalt het vet uit de melk, en om de waterige zooi die overblijft wat aantrekkelijker te maken wordt ‘ie roze gekleurd met schildluizen – of E120, of karmijnzuur, wat je wilt – en op smaak gebracht met zoetstoffen. Lees: aspartaam (E951). Resultaat: 30 kilocalorieen per 100 ml. Succes gegarandeerd.
Zoetstoffen in de ban
Optimel wordt inderdaad verkocht – dat zag ik met eigen ogen toen ik als tienermeisje werkte in de supermarkt. Waarom dan een nieuw product? Simpel: er is de laatste tijd steeds meer een tendens waar te nemen richting ‘puurder’ eten en leven. Suikervrij eten is ‘in’ en strong is the new skinny. Steeds meer mensen lijken zich te realiseren dat al die opgepimpte producten die in de winkel verkocht worden als ‘voedsel’ helemaal niet zo gezond voor ons zijn. En in deze stroom naar puurder eten (die ik overigens van harte toejuich) hebben ook de zoetstoffen hun populariteit verloren. Die zijn immers veelal uitgedokterd in het lab en er verschijnen steeds meer studies waarin de nadelen van zoetstoffen zichtbaar worden. Sidenote: aangezien veel onderzoek naar voeding wordt gedaan in opdracht van grote bedrijven als Unilever krijgen we vaak alleen de resultaten te horen die het bedrijf bevallen. Het zou dus goed kunnen dat ook deze ‘bekendmaking’ over zoetstoffen geregisseerd is…
Goed, voor ik verval in vage complottheorieën, Optimel Puur dus. Daar zitten maar drie ingredienten in, zegt Campina: magere yoghurt, vruchtensap en ‘natuurlijk aroma’ – whatever that may be. Maar wacht, PUUR? Voor zover ik weet komt yoghurt (of eigenlijk melk) helemaal niet vetvrij (‘mager’) uit een koe. En trouwens, als we echt ‘puur’ zouden doen, dronken we geen gepasteuriseerde maar gewoon verse melk. Dat schijnt erg lekker te zijn en bovendien totaal anders te zijn. Ik moet bekennen dat ik, als semi-stadsmeisje, niet eens weet hoe ’t smaakt.
Over puur gesproken, Campina zelf heeft ook geen zuivere reputatie. Hoewel ze je in een recente reclame willen doen geloven dat de manier waarop zij melk produceren een sprookje is, is de werkelijkheid anders. Milieudefensie maakte er een prachtige parodie op. Maar dat terzijde.
Optimel Duur
Zo ‘puur’ is dat Optimel dus niet, maar wat mij dan toch deed grijzen toen ik dat reclamebord tegenkwam, is het cirkeltje dat ik plotseling doorzag. “Vroeger” was er gewoon naturel zuivel. Je weet wel, uit de koe. Dat werd toen in een pak gestopt door fabrikanten. Vervolgens ging men steeds meer experimenteren met het ‘opleuken’ van zuivel, om zo lekkere (lees: goed verkoopbare) producten te maken – waar men vervolgens een duurder prijskaartje aan kon hangen. Nu is dat pimpen van producten op z’n retour; mensen willen “terug naar de natuur”. Daar speelt de fabrikant op in met producten à la Optimel Puur, waar alles dat er voorheen in werd gestopt, weer uit is gehaald. Cruciaal detail: het enige dat niet meekrimpt, is het prijskaartje.
Optimel Puur? Ik zeg Optimel Duur – en neem gewoon biologische volle yoghurt. Weliswaar uit een pak, maar wél het meest natuurlijk dat je in de grote stad kunt krijgen.