Dit stukje verscheen in oktober 2013 op Nadelunch.com.
“Bezit is uit, lenen, huren en delen is in,” kopte de Volkskrant afgelopen week. En waarom ook niet? Al jaren is consuminderen een hip woord, en Marktplaats is de plek bij uitstek om je zooi te dumpen. Tenminste, als je bent opgewassen tegen onbeschofte (ver)kopers…
Fair trade is niet alleen een term die je tegenkomt op pakjes rijst en oploskoffie. Als je zelf aan het handelen slaat, ben je ook erg gebaat bij eerlijke verkoop en goede omgangsvormen. Dat merkte ik toen ik afgelopen zomer verhuisde naar een nieuw appartementje. Omdat mijn budget beperkt was, besloot ik zoveel mogelijk spullen te zoeken via Marktplaats. Daar had ik immers veel goede verhalen over gehoord. Hoe vaak had ik niet gesprekken op feestjes gehad waar mensen enorm positief waren over de online veilingsite? Een set stoelen voor maar vijf euro, een tweedehands iPhone in prima staat of een Miele wasmachine voor een fractie van de nieuwprijs. Tof!
Afspraak = geen afspraak
Op mijn boodschappenlijstje: een waterkoker, een vriezer en een kledingkast. Het aanbod bleek overweldigend en al snel had ik mailcontact met diverse verkopers. Binnen een dag leek het erop dat ik voor zowel kast als vriezer een dealtje had gesloten. Aan het eind van de week zou ik de spullen komen halen. Ik blij. Nou ja, tot ik de volgende ochtend weer in mijn mailbox keek… Het meisje van de kast annuleerde onze afspraak omdat een andere geïnteresseerde vijf euro méér had geboden. Seriously? En ook mijn beoogde vriezer liep uit op een teleurstelling. “Ik kon er twee keer zo veel voor krijgen, dus dat heb ik maar gedaan,” mailde de verkoper. Nou ja zeg. We hadden toch een afspraak?
Kijk, ik begrijp best dat Marktplaats harde business is. Ik ben niet vies van een beetje afdingen en natuurlijk wil je als verkoper de beste prijs voor je waar. Door de anonimiteit van Marktplaats denken veel verkopers echter dat zij weg kunnen komen met ronduit onbeschoft gedrag. Op het moment dat je adressen hebt uitgewisseld met een verkoper en een datum en tijd overeen bent gekomen om het spul op te halen, vind ik het ronduit onfatsoenlijk om alsnog terug te krabbelen. Ja, zélfs al had je achteraf gezien een (iets) betere deal kunnen sluiten. Afspraak is afspraak, jammer dan.
Anderzijds kunnen kopers er trouwens ook wat van. Ik zette laatst mijn oude dvd-speler op Marktplaats. Die had ik ooit van m’n ouders gekregen, maar doordat ik altijd films kijk via m’n laptop, stond het apparaat te verstoffen. In de advertentie zette ik de prijs vast op 15 euro, de optie ‘bieden’ uitgevinkt. Mijn prijs vond ik namelijk zeer redelijk, klaar. Binnen een uur had ik een mailtje. Ene ‘dijl’ wilde maar liefst vijf euro voor de dvd-speler geven. Vriendelijk mailde ik hem terug dat ik een vaste prijs hanteerde. Zijn mail terug bevatte slechts twee woorden: ‘5 euro’. Ik besloot hem tegemoet te komen; voor 12,50 mocht hij de speler komen ophalen. Het antwoord besloeg drie tekens, zonder enige interpunctie: ‘nee’. Euh, tja. Laat dan maar hoor. Dat apparaat verkoop ik nog wel.
Eind goed, al goed
En hoe het afliep met mijn verhuizing? Een paar dagen nadat de kast die ik zo graag wilde aan m’n neus voorbij ging, vond ik precies eenzelfde exemplaar. In plaats van de 90 euro die ik anders zou hebben uitgegeven, betaalde ik nu slechts 25 euro. Voor vijf euro vond ik ook een waterkoker, en de vriezer die ik uiteindelijk overnam van een oud-studente kostte me een schappelijke 35 euro. Alles werkt naar behoren. De les die ik leerde: heb geduld, de markt is enorm dus als je even wacht komt er altijd wel weer een nieuw aanbod. Nieuwe spullen kopen is in elk geval lang niet altijd nodig, mensen hebben al zo veel spul op rommelzoldertjes staan! En echt, om de beste deal te sluiten hoef je nooit over je eigen grenzen heen te gaan.