Dit stukje verscheen in 2012 op Nadelunch.com.
Mijn voornaamste luxeprobleem de laatste tijd is: ik vind alles leuk. Maar weet je: dat er zo veel gaafs op de wereld is, betekent niet dat je alles tegelijk hoeft te doen.
Het gaat bijvoorbeeld zo. Als ik aan de zijlijn zit te kijken bij de kungfutraining van mijn oppaskind, bedenk ik me hoe gaaf het zou zijn om een vechtsport doen, om zo’n beheersing over je lichaam te leren krijgen. Lees ik Des’ column over haar vrijwilligerswerk als voorleescoach, dan schrijf ik me daar het liefst meteen voor in. Haal ik mijn lief op van dansles en zie ik al die sierlijke paartjes in de rondte zwieren, dan wil ik dat OOK leren. Ik word kortom continu geprikkeld en vrijwel alles kan me inspireren. Er zijn toch ook zo veel dingen om blije kriebels van te krijgen!
Maar eigenlijk had ik dus altijd haast. Er is immers altijd meer te doen, meer te leren, harder better faster stronger… – oh, ja maar wacht, zo werkt het leven toch niet helemaal. De laatste tijd druppelt er gelukkig langzaam een nieuw besef bij me binnen. “Je hebt nog je hele leven. Het hoeft niet allemaal meteen en tegelijk.” Die nieuwe gedachte vereist een andere manier van naar het leven kijken. Lange tijd zag ik mijn leven namelijk als een continu proces van vooruitgang, een soort zich altijd uitbreidende bubbel die alleen maar groter, meer en beter zou kunnen worden. Dat je soms op een gegeven moment ook gewoon met dingenophoudt, en dat dat niet per definitie “opgeven” is, kwam amper in me op.
Voltooid
Via een vriendin stuitte ik laatst op het volgende citaat:
“When you lose interest in something, you must always consider the possibility that you’ve gotten what you came for; you have completed your mission. That’s why you lose interest: not because you’re flawed or lazy or unable to focus, but because you’re finished.”
– Barbara Sher
Een enorme eye-opener voor mij, deze woorden, een standpunt dat zo out of my box lag dat ik het zelf nooit had bedacht. Maar oh, zo waar. Soms heb je gewoon gevonden wat je zocht in een bepaalde activiteit, in een relatie of in iets anders dat lange tijd deel van je leven was. En soms is “wat je zocht” misschien niet wat je aanvankelijk dacht. Ik bedoel, aiming high is leuk, maar er zijn vaak andere, diepere dingen te leren dan oppervlakkig succes. En alles wat je doet, doet je groeien, zelfs al lukken dingen af en toe niet. Vaak groei je juist dán.
Verandering Deze manier van naar de dingen kijken geeft me ontzettend veel rust. Want in plaats van steeds boos op mezelf te worden en teleurgesteld zijn omdat ik niet aan dingen toe kom, omdat ik zaken laat verwateren, bedenk ik me dat het er nu gewoon de tijd niet voor is. En dat dat prima is. Er zijn tijden van komen en tijden van gaan. “Wat eerst prachtig was wordt lelijk, en wat je toen zo moeilijk vond, daar denk je niet meer aan”, zingt BLØF. En zo zal het steeds zijn. Dus nu besteed ik mijn vrije tijd aan yoga en Chinees, maar dat zal niet altijd zo blijven. Er komt een dag dat ik heb gevonden wat ik zocht, zodat er tijd vrijkomt die ik kan opvullen met nieuwe dingen. Wie weet kies ik dan wel voor kungfu, stijldansen of vrijwilligerswerk als voorleescoach.